Sztuka bizantyjska
Okres sztuki obejmujący wszystkie kultury przed wynalezieniem pisma. Ówczesne ludy, z całego świata, tworzyły dzieła charakterystyczne dla konkretnego obszaru geograficznego i wiary. Momentem kluczowym, który przyczynił się do rozprzestrzenienia sztuki był czas ekspansji oraz początki handlu.
Okres paleolitu i mezolitu
Okres neolitu
Epoka brązu
Okres paleolitu i mezolitu
W tym okresie dominowało głównie malarstwo jaskiniowe oraz prymitywna rzeźba.
Najważniejszymi znalezionymi artefaktami z tamtego okresu są kobiece figurki, tak zwane paleolityczne Wenus. Stały się one zarówno symbolem kobiecości, macierzyństwa i płodności.
Najważniejszymi znalezionymi artefaktami z tamtego okresu są kobiece figurki, tak zwane paleolityczne Wenus. Stały się one zarówno symbolem kobiecości, macierzyństwa i płodności.
Okres neolitu
Okres neolitu to dynamiczny czas rozwoju sztuki prehistorycznej. Rozwinęła się wówczas ceramika oraz rzeźba, natomiast malowidła jaskiniowe zaczęły charakteryzować się większą dokładnością
oraz różnorodnością. W okresie tym pojawiły się również pierwsze ważne budowle megalityczne.
oraz różnorodnością. W okresie tym pojawiły się również pierwsze ważne budowle megalityczne.
Epoka brązu
Epoka brązu charakteryzowała się wysokiej jakości obróbką metalu. Przyczyniło się to do znacznego przyspieszenia rozwoju sztuki oraz zróżnicowania stylistyki ówczesnych dzieł.
O kanonie!
Pamiętaj, że kanon jest jedynie zbiorem dzieł uznanych za ważne dla danego okresu.
Pomaga on w przygotowaniach do egzaminu, jednak nie jest jedynym źródłem wiedzy.
Pomaga on w przygotowaniach do egzaminu, jednak nie jest jedynym źródłem wiedzy.
Poprzednie
Następne
Ikonografia bizantyjska
Styl malarstwa bizantyjskiego jest jednym z najtrwalszych nurtów sztuki religijnej w historii. Obrazuje on charakterystyczny kanon postaci, w którym kompozycja, poza, oraz kolory nie są przypadkowe. Ikonopisarze nad wolnością twórczą przedkładać musieli panujące w sztuce bizantyjskiej zasady.
Przejdź do wersji premium
W sztuce malarskiej zostały przyjęte stałe zasady, które trwały przez cały okres istnienia Bizancjum.
Kolorystyka dzieł jest zachowana w jasnych barwach, z przeważającą
ilością odcieni złotych i bieli. Dobranie kolorów nie jest przypadkowe,
gdyż każdy z kolorów charakteryzuje się swoim indywidualnym symbolem
→ Złoto – wiara w Boga → Purpura – natura Zbawiciela
→ Błękit – natura Boska → Zieleń – życie i odrodzenie
Architektura