.
Sztuka starożytnej Mezopotamii
Sztuka Mezopotamii walczyła o zaszczytne miano najwspanialszej kultury regionu. Główny nacisk położono wówczas na kamienne rzeźby przedstawiające władców, natomiast malarstwo było wykorzystywane głównie do dekoracji. Ulubionymi tematami były przedstawiania bóstw oraz zwierząt.
oraz koła garncarskiego. Najsłynniejszą formą świątynną wynalezioną przez Sumerów był ziggurat.
Ta górująca nad miastem budowla miała za zadanie stworzyć przestrzeń między ludźmi a bogami
Około 1800 r. p.n.e., po przejęciu władzy nad innymi miastami, cywilizacja babilońska pod rządami hamurrabiego zasłynęła z stelli któa miałą na celu zjednoczenia prawne w jego imperium. Treść tekstu została umieszczona na stelli w miejscu publicznym dla dostępnym dla wszystkich.
Po śmierci Hammurabiego walczące ludy przetoczyły się przez tereny Mezopotamii. Zamieszanie to dobiegła końca, gdy potężni Asyryjczycy doszli do władzy. Charakterystycznymi elementami ich sztuki były kamienne płaskorzeźby, przedstawiające skrzydlate bóstwa.
Mezopotamii podbijając ówczesne najważniejsze miasto Babilon i wykorzystali jest to stolicy. Najważniejsza dziedzina była architektura a w szczególności ogromne pałce, którego najlepszym przykładem jest Persepolis. Zbudowano go na kamiennej platformie ze wspaniałymi pomieszczeniami i charakterystycznymi kolumnami.
Pomaga on w przygotowaniach do egzaminu, jednak nie jest jedynym źródłem wiedzy.
Dokument ten został opracowany na bazie informatora Centralnej Komisji Edukacyjnej oraz szkolnego planu nauczania.
Produkowana masowo forma rzeźbiarska przedstawiająca sumeryjskiego władcę. Wszystkie tego typu posągi były wykonywane z jednego bloku kamienia. Dzieła przedstawiają władcę w formie tradycyjnej sztuki sumeryjskiej. Pomimo zaburzonej sylwetki, wyrażają one powagę oraz nawiązują do sztuki monumentalnej.
Inkrustacja – technika zdobienia elementów architektonicznych, przedmiotów
codziennego użytku oraz wyrobów artystycznych przy pomocy drogocennych kruszców takich jak: kość słoniowa, złoto czy kamienie szlachetne.
Funkcja memorialna – przejawianie się w dziełach elementów, które miały za zadanie utrzymanie pamięci o przodkach.
Posągi są pozbawione elementów ozdobnych, jednak posiadają one dopracowane rysy twarzy takie jak: wystające kości policzkowe czy słabo zaznaczone łuki brwiowe. Wszystkie są przedstawione w pozie modlitewnej.
W sztuce imperium nowobabilońskiego widoczne są wyraźne odwołania do stylu i ikonografii władców Babilonii rządzących w trzecim tysiącleciu. Nabuchodonozor znacząco rozbudował miasto wprowadzając, ulepszając je o mury i siedem bram.
Przejdź do wersji premium
Malowanie zwierząt na ścianach jaskiń odgrywało niezwykle ważną rolę w magicznych rytuałach wykonywanych tuż przez polowaniem.
Myśliwi wierzyli, iż rysując realistyczny obraz zwierzęcia, stanie się on słabszy, a co za tym idzie łatwiejszy do pokonania.
Persepolis było miastem założonym przez władcę Dariusza I w starożytnej Persji. Pełniło funkcję stolicy, ale również rolę administracyjną i gospodarczą imperium. Władcy Perscy słynęli z monumentalnych budowli. Budowa tego typu kompleksów miała na celu przypieczętować wizerunek władzy oraz ukazać potęgę perskich rządów.
Inkrustacja – technika zdobienia elementów architektonicznych, przedmiotów
codziennego użytku oraz wyrobów artystycznych przy pomocy drogocennych kruszców takich jak: kość słoniowa, złoto czy kamienie szlachetne.
Funkcja memorialna – przejawianie się w dziełach elementów, które miały za zadanie utrzymanie pamięci o przodkach.
Posągi są pozbawione elementów ozdobnych, jednak posiadają one dopracowane rysy twarzy takie jak: wystające kości policzkowe czy słabo zaznaczone łuki brwiowe. Wszystkie są przedstawione w pozie modlitewnej.
Persepolis było miastem założonym przez władcę Dariusza I w starożytnej Persji. Pełniło funkcję stolicy, ale również rolę administracyjną i gospodarczą imperium. Władcy Perscy słynęli z monumentalnych budowli. Budowa tego typu kompleksów miała na celu przypieczętować wizerunek władzy oraz ukazać potęgę perskich rządów.
Inkrustacja – technika zdobienia elementów architektonicznych, przedmiotów
codziennego użytku oraz wyrobów artystycznych przy pomocy drogocennych kruszców takich jak: kość słoniowa, złoto czy kamienie szlachetne.
Funkcja memorialna – przejawianie się w dziełach elementów, które miały za zadanie utrzymanie pamięci o przodkach.
Posągi są pozbawione elementów ozdobnych, jednak posiadają one dopracowane rysy twarzy takie jak: wystające kości policzkowe czy słabo zaznaczone łuki brwiowe. Wszystkie są przedstawione w pozie modlitewnej.